Gatunki drewna

Przewodnik po najpopularniejszych gatunkach rodzimego drewna. Wszystko, co powinniście wiedzieć o ich właściwościach, sposobie obróbki i zastosowaniu.

Sosna

CECHY:

Najpopularniejsze drewno iglaste w Polsce. Charakteryzujące się żółtawobiałą, czasem czerwono-białą barwą. Jest włókniste z wyraźnie widocznym usłojeniem (koloru pomarańczowo-brązowego). Drewno mocne i wytrzymałe o szerokim zastosowaniu w budownictwie i przemyśle.

WŁAŚCIWOŚCI:

Drewno sosny jest łatwe w obróbce mechanicznej. Możemy je bez problemu przepiłować, strugać, frezować. Szlifować należy zawsze wzdłuż włókien, w przeciwnym razie mogą powstawać odłupy. Można je łatwo wysuszyć, ale ma skłonności do pęknięć i wypaczeń. Niestety drewno sosnowe po obróbce jest podatne na zgnilizny, atak owadów i grzybów, dlatego wymaga odpowiedniej konserwacji. Z upływem czasu również ciemnieje. Warto dodać, że drewno sosnowe to jest elektrostatyczne, dlatego szczególnie polecane jest w mieszkaniu alergików.

ZASTOSOWANIE:

Meble, stolarka okienna i drzwiowa, podłogi, boazeria wewnętrzna, elementy elewacji zewnętrznej, więźba dachowa

Dąb

CECHY:

Jeden z najcenniejszych gatunków drewna liściastego w Europie. Kolor miodowo-złoty, który z czasem przyjmuje szlachetne, jasno- lub ciemnobrązowe odcienie. Proste i równomiernie rozłożone słoje. Piękny rysunek drewna z wyraźnie zaznaczonymi porami (po barwieniu pory te pozostają ciemniejsze, co podkreśla dekoracyjne walory dębiny).

WŁAŚCIWOŚCI:

Dębina jest drewnem ciężkim i twardym. Łatwa w obróbce: cięciu, skrawaniu, gięciu, klejeniu, barwieniu. Trudności mogą być przy polerowaniu, ponieważ drewno to jest odporne na ścieranie. Sporego doświadczenia wymaga również suszenie, gdyż dębina jest podatna na pęknięcia. Drewno trudno zapalne i niezwykle trwałe: odpowiednio konserwowane może zachować doskonały wygląd nawet przez setki lat.

ZASTOSOWANIE:

Meble, sztukateria, przedmioty dekoracyjne, podłogi, schody, okiennice zewnętrzne. Coraz częściej dębina pojawia się także jako okładzina elewacji zewnętrznych.

Jesion

CECHY:

Popularne w Europie drewno liściaste. Charakteryzuje się dość sporym zróżnico¬waniem kolorystycznym: od jasnożółtych do jasnobrązowych odcieni. Kolory te potrafią komponować się nawet w obrębie jednego elementu. Drewno jesionowe jest typem drewna pierścieniowo-naczyniowego. Posiada bardzo wyraźny rysunek słojów i nieregularne pręgowania.

WŁAŚCIWOŚCI:

Jesion jest bardzo twardym drewnem, a swoją trwałością zdaje się nie ustępować dębinie. Charakteryzuje się dużą sprężystością, dlatego obróbce mechanicznej najlepiej poddawać go tuż po ścięciu. Podczas strugania mogą nastąpić wyrwania. Nie będziemy mieć większego problemu z wierceniem, przybijaniem gwoździ czy polerowaniem. Jesion łatwo maluje się lakierami, jednak bejcowanie może sprawiać już więcej trudności. Swoje właściwości traci w kontakcie z wodą. Drewno ma skłonności do pęknięć, przebarwień i występowania zgnilizn.

ZASTOSOWANIE:

Podłogi, schody, stolarka okienna i drzwiowa, meble, sprzęt sportowy, drabiny, boazeria wewnętrzna.

Orzech

CECHY:

Jeden z bardziej szlachetnych i ekskluzywnych gatunków drewna. Chętnie używany w stolarstwie i rzemiośle artystycznym. Najbardziej popularne odmiany to orzech włoski i czarny (tzw. orzech amerykański). Bardzo zróżnicowany rysunek drewna: pasiasty, dość skomplikowany i nieregularny. Różnorodna kolorystyka: od jasnobrązowego po brązowo-czarny.

WŁAŚCIWOŚCI:

Praca z orzechem należy do dość przyjemnych. Jest to drewno łatwe w obróbce: cięciu, struganiu, frezowaniu czy toczeniu. Nie ma trudności w jego szlifowaniu, a także malowaniu. Dobrze nakłada się zarówno lakier, jak i bejce. Ostrożność należy zachować przy klejeniu, ponieważ drewno jest podatne na przebarwienia i może różnie reagować na substancje zawarte w klejach. Nie jest to bardzo trwały gatunek drewna. Jeśli chcemy stosować go w miejscach, gdzie poddany będzie działaniu wilgoci, warunków atmosferycznych i grzybów, należy go odpowiednio zaimpregnować.

ZASTOSOWANIE:

Meble, sztukateria, dodatki dekoracyjne, ramy obrazów, słupy i tralki, okładziny i boazerie.

Buk

CECHY:

Charakterystyczny i bardzo ceniony gatunek rodzimego drewna. Kolor różowawy lub żółtawy z lekkim fioletowym odcieniem. Prążkowany rysunek, promienie drzewne regularnie rozłożone po całym przekroju drewna.

WŁAŚCIWOŚCI:

Buczyna należy do gatunków o wysokiej twardości drewna. Jest prosta w obróbce mechanicznej, łatwo się ją skleja, szlifuje i poleruje. Nie będziemy mieć również większego problemu z jej barwieniem, czy to bejcowaniem, czy to lakierowaniem. Ponieważ może pękać, zaleca się wstępne nawiercanie. Cechuje się wysoką ścieralnością, jest również dość wrażliwa na wilgoć i nieodporna na działanie warunków atmosferycznych. Może zostać również zaatakowana przez grzyby i owady.

ZASTOSOWANIE:

Podłogi, schody, progi, meble, zabawki, boazeria, elementy konstrukcyjne.

Brzoza

CECHY:

Jasne drewno o żółtawobiałym lub czerwono-białym odcieniu. Gładki rysunek ze słabo widocznymi słojami. Pojawiają się także delikatne ciemnobrązowe plamy rdzeniowe.

WŁAŚCIWOŚCI:

Brzozę zaliczamy do grupy miękkiego drewna. Jest bardzo prosta w obróbce i bez problemu możemy używać tutaj ręcznych narzędzi. Również bez większych trudności drewno brzozowe możemy toczyć, sklejać, szlifować i lakierować. Niestety drewno brzozowe jest łatwopalne i bardzo podatne na działanie niekorzystnych warunków atmosferycznych. Nieodpowiednio zaimpregnowane może ulegać przebarwieniom i gniciu. Brzoza stosowana na zewnątrz może pękać w wyniku mrozów. Z tych względów nie jest używana w budownictwie.

ZASTOSOWANIE:

Meble, dekoracje, uchwyty, skrzynie, przedmioty rzeźbiarskie, ramy.

Modrzew

CECHY:

Obok sosny jeden z popularniejszych gatunków drewna iglastego w Polsce. Modrzew ma lekko żółtawo-czerwonawy odcień. Małe i nieregularnie rozłożone sęki, włóknista struktura i lekko falisty układ słojów. Drewno modrzewiowe charakteryzuje się także dużą ilością żywic i jest bardzo aromatyczne.

WŁAŚCIWOŚCI:

Drewno modrzewiowe słynie ze swojej wytrzymałości i trwałości. Od wieków bardzo chętnie sięga się po nie w budownictwie, tworząc z niego wszelkiego rodzaju konstrukcje, także te przy budowlach wodnych (modrzew jako jedyny jest odporny na działanie wody morskiej). Kłopotliwe przy obróbce mechanicznej mogą być twarde sęki, a także obecność żywic (może zachodzić potrzeba zwilżania piły specjalnym rozpuszczalnikiem). Modrzew bez większych problemów szlifujemy i lakierujemy, jedak przed bejcowaniem należy użyć rozpuszczalnika.

ZASTOSOWANIE:

Tarasy, stolarka okienna i drzwiowa, elementy konstrukcyjne, pomosty, słupy, belki, meble, podłogi, boazerie.

Artykuł pochodzi z Dekoratorium Magazyn Wydanie specjalne Nr 1 (3) 2017.  Więcej inspirujących porad i fotografii na stronie www.dekoratorium.com